1ពិធីបុណ្យនំបុ័ងឥតមេ ដែលហៅថាបុណ្យចម្លង នោះ កាន់តែជិតដល់ហើយ2ពួកនាយកបូជាចារ្យ និង ពួកអាចារ្យ រិះរកមធ្យោបាយធ្វើគុតព្រះយេស៊ូ ដ្បិតគេខ្លាចប្រជាជន។3ពេលនោះមារសាតាំងបានចូលយូដាសហៅអ៊ីស្ការីយ៉ុតជាសិស្សម្នាក់ ក្នុងក្រុមទាំងដប់ពីររូប។4យូដាសបានទៅពិគ្រោះជាមួយពួកនាយកបូជាចារ្យ និង មេក្រុមរក្សាព្រះវិហារ អំពីឧបាយកលដែលត្រូវបញ្ជូនព្រះអង្គទៅក្នុងកណ្ដាប់ដៃរបស់ពួកគេ។5លោកទាំងនោះសប្បាយចិត្ដណាស់ ហើយព្រមព្រៀងគ្នាសន្យាថានឹងអោយប្រាក់គាត់។6យូដាសយល់ព្រមហើយរកឱកាសល្អ ដើម្បីនាំគេទៅចាប់ព្រះយេស៊ូ មិនអោយបណ្ដាជនដឹងឡើយ។7លុះដល់ថ្ងៃបុណ្យនំបុ័ងឥតមេ ជាថ្ងៃដែលគេត្រូវសម្លាប់កូនចៀមធ្វើយញ្ញបូជា សំរាប់បុណ្យចម្លង8ព្រះយេស៊ូ បានចាត់លោកពេត្រុស និង លោកយ៉ូហានអោយទៅមុន ដោយមានព្រះបន្ទូលថា៖ «ចូរទៅរៀបចំពិធីជប់លៀង សំរាប់យើងនៅក្នុងពេលបុណ្យចម្លង »។9អ្នកទាំងពីរទូលសួរព្រះអង្គថា៖ «តើព្រះគ្រូចង់អោយយើងខ្ញុំរៀបចំជប់ លៀង នៅកន្លែងណា?»។10ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលតបថា៖ «ពេលចូលទៅដល់ក្នុងទីក្រុង អ្នកនឹងជួបបុរស ម្នាក់លីក្អមទឹក។ ចូរដើរតាមគាត់រហូតដល់ផ្ទះដែលគាត់ចូល11ហើយនិយាយនឹងម្ចាស់ផ្ទះថា"លោកគ្រូចាត់យើង អោយមកសួរអ្នកថា បន្ទប់ដែលលោកនឹងជប់លៀងជាមួយសិស្សក្នុងពេលបុណ្យចម្លង នៅឯណា?"។12ម្ចាស់ផ្ទះ នឹងបង្ហាញបន្ទប់មួយយ៉ាងធំ នៅជាន់ខាងលើ ដែលរៀបចំជាស្រេច។ ចូររៀបចំម្ហូបអាហារសំរាប់បុណ្យចម្លងនៅក្នុងបន្ទប់នោះចុះ»។13អ្នកទាំងពីរក៏ចេញទៅ ហើយបានឃើញ ដូចព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលប្រាប់មែន។ គេរៀបចំម្ហូបអាហារសំរាប់បុណ្យចម្លង ។14លុះដល់ពេលកំណត់ហើយ ព្រះយេស៊ូក៏រួមតុជាមួយក្រុមសាវ័ក15ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលថា៖ «មុនពេលខ្ញុំរង ទុក្ខលំបាកខ្ញុំចង់បរិភោគម្ហូបអាហារក្នុងឱកាសបុណ្យចម្លង នេះ ជាមួយអ្នករាល់គ្នាណាស់!។16ខ្ញុំសុំប្រាប់អ្នករាល់ គ្នាថា ខ្ញុំនឹងមិនបរិភោគម្ហូបអាហារបុណ្យចម្លងនេះទៀតទេ លុះត្រាតែពិធីបុណ្យនេះបានសំរេចសព្វគ្រប់ នៅក្នុងព្រះរាជ្យ ព្រះ ជាម្ចាស់»។17ព្រះអង្គយកពែងមួយមកកាន់ ហើយអរព្រះគុណព្រះជាម្ចាស់ រួចព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូល ថា៖ «ចូរយកទៅចែកគ្នាពិសាចុះ។18ខ្ញុំសុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា ចាប់ពីពេលនេះតទៅ ខ្ញុំមិនទទួលទានស្រាទំពាំងបាយជូរទៀតឡើយ លុះត្រាតែព្រះរាជ្យ ព្រះជាម្ចាស់មកដល់»។19បន្ទាប់មក ព្រះអង្គយកនំបុ័ងមកកាន់ អរព្រះគុណ ព្រះជាម្ចាស់ រួចព្រះអង្គកាច់ប្រទានអោយគេទាំងមានព្រះបន្ទូលថា៖«នេះជារូបកាយខ្ញុំដែលត្រូវបូជា សំរាប់អ្នករាល់គ្នា ចូរធ្វើដូច្នេះ ដើម្បីនឹករំឭកដល់ខ្ញុំ»។20លុះជប់លៀងរួចហើយ ព្រះអង្គធ្វើតាមបែបដដែល ទ្រង់យកពែងមកកាន់ ទាំងមានព្រះបន្ទូលថា៖ «នេះជាពែងនៃសម្ពន្ធមេត្រី ថ្មីចងឡើង ដោយសារលោហិតខ្ញុំ ដែលត្រូវ បង្ហូរ សំរាប់អ្នករាល់គ្នា។21ប៉ុន្ដែ តោងដឹងថា អ្នកដែលនឹងបញ្ជូនខ្ញុំក៏នៅរួមតុជាមួយខ្ញុំដែរ។22បុត្រមនុស្សត្រូវតែស្លាប់ តាមព្រះជាម្ចាស់បានកំណត់ទុកមក តែអ្នកដែលបញ្ជូនបុត្រមនុស្ស មុខជាត្រូវវេទនាពុំខាន»។23ពេលនោះ ពួកសិស្ស សួរគ្នាទៅវិញទៅមក ចង់ដឹងថា ក្នុងចំណោមពួកគេ តើនរណាមានបំណងប្រព្រឹត្ដដូច្នេះ។24ខណៈនោះ ពួកសាវ័ក ជជែកទាស់ទែងគ្នាចង់ដឹងថា ក្នុងចំណោមពួកគេ នរណាមានឋានៈធំជាងគេ។25ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅគេថា៖ «ស្ដេចទាំងឡាយតែងតែត្រួតត្រាលើប្រជារាស្ដ្រ ហើយអ្នកកាន់អំណាចតែងអោយ គេហៅខ្លួនថាអ្នកមានគុណ។26រីឯអ្នករាល់គ្នាវិញ មិនត្រូវធ្វើដូច្នោះឡើយ។ ក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នា អ្នកដែលធំជាងគេ ត្រូវធ្វើតូចជាងគេ ហើយអ្នកដែលដឹកនាំគេ ត្រូវបំរើគេវិញ។27អ្នកដែលអង្គុយនៅតុ និង អ្នកបំរើតុ តើអ្នកណាធំជាង? ធម្មតាអ្នកអង្គុយតុ ធំជាងអ្នកបំរើតុ។ រីឯខ្ញុំ ខ្ញុំនៅកណ្ដាលចំណោមអ្នករាល់គ្នា ខ្ញុំធ្វើជាអ្នកបំរើទៅវិញ។28គ្រប់ពេលខ្ញុំជួបទុក្ខលំបាក អ្នករាល់គ្នាស៊ូទ្រាំនៅជាមួយខ្ញុំជានិច្ច។29ហេតុនេះហើយបានជាខ្ញុំប្រគល់ព្រះរាជ្យ អោយអ្នករាល់គ្នា ដូចព្រះបិតាបានប្រគល់មកអោយខ្ញុំដែរ។30ក្នុងព្រះរាជ្យរបស់ខ្ញុំ អ្នករាល់គ្នានឹងបរិភោគរួមតុជាមួយខ្ញុំ ហើយអ្នករាល់គ្នានឹងអង្គុយលើបល្ល័ង្ក ដើម្បីគ្រប់គ្រងលើកុលសម្ពន្ធ ទាំងដប់ពីរនៃជនជាតិ អ៊ីស្រាអែល»។31«ស៊ីម៉ូន! ស៊ីម៉ូនអើយ! មារសាតាំង បានទាមទារសុំរែងអ្នករាល់គ្នា ដូចគេរែងអង្ករ។32ប៉ុន្ដែ ខ្ញុំបានអង្វរ ព្រះជាម្ចាស់សូមកុំអោយអ្នកបាត់ជំនឿឡើយ។ លុះដល់ពេលអ្នកប្រែចិត្ដមកវិញ ចូរជួយបងប្អូនរបស់អ្នកអោយមាន ជំនឿមាំមួនផង»។33លោកពេត្រុសទូលព្រះអង្គថា៖ «បពិត្រព្រះអម្ចាស់! ទូលបង្គំត្រៀមខ្លួនជាស្រេច ទោះបីត្រូវជាប់ឃុំឃាំង ឬ ត្រូវស្លាប់ក៏ដោយ ទូលបង្គំសុខចិត្ដទៅជាមួយព្រះអង្គរហូត»។34ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលតបទៅគាត់ថា៖ «ពេត្រុសអើយ! ខ្ញុំសុំប្រាប់អ្នកថា នៅយប់នេះ មុនមាន់រងាវ អ្នកនឹងបដិសេធបីដងថាមិនស្គាល់ខ្ញុំ»។35បន្ទាប់មក ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលសួរសិស្ស ថា៖ «កាលដែលខ្ញុំចាត់អ្នករាល់គ្នាទៅ ដោយគ្មានថង់ប្រាក់ ថង់យាម ឬ ស្បែកជើង តើអ្នករាល់គ្នាមានខ្វះខាតអ្វីទេ?»។ គេទូលថា៖ «យើងខ្ញុំគ្មានខ្វះខាតអ្វីទេ»។36ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលទៀតថា៖ «ឥឡូវនេះ អ្នកណាមានថង់ប្រាក់ ត្រូវយកទៅជាមួយ ហើយអ្នកណាមានថង់យាម ក៏ត្រូវយកទៅជាមួយដែរ។ រីឯអ្នកដែលគ្មានដាវ ត្រូវលក់អាវធំរបស់ខ្លួន ទិញដាវមួយទៅ។37ខ្ញុំសុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា ក្នុងគម្ពីរមានចែងទុកអំពីខ្ញុំថា "គេបានរាប់លោកទុកដូចជាអ្នកមានទោសឧក្រិដ្ឋ"។ ហេតុការណ៍នោះត្រូវតែកើតមាន ស្របតាមគម្ពីរ»។38ពួកសិស្សទូលព្រះអង្គថា៖ «បពិត្រព្រះអម្ចាស់! យើងមានដាវពីរ»។ ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលឆ្លើយតបវិញថា៖ «ប៉ុណ្ណឹងគ្រប់គ្រាន់ហើយ»។39ព្រះយេស៊ូយាងចេញពីផ្ទះនោះ ឆ្ពោះទៅភ្នំដើមអូលីវ តាមទម្លាប់របស់ព្រះអង្គ សិស្ស ក៏នាំគ្នាតាមព្រះអង្គ ទៅដែរ។40កាលយាងទៅដល់ហើយ ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលទៅគេថា៖«ចូរអធិស្ឋាន កុំអោយចាញ់ការល្បួង ឡើយ»។41បន្ទាប់មក ព្រះអង្គយាងទៅឆ្ងាយពីពួកសិស្ស ចម្ងាយប្រហែលគេចោលដុំថ្ម មួយទំហឹងដៃ។ ព្រះអង្គលុតជង្គង់ចុះ ទូលអង្វរថា៖42«ឱព្រះបិតាអើយ! ប្រសិនបើព្រះអង្គសព្វព្រះហឫទ័យ សូមដកយកពែងនៃ ទុក្ខលំបាកនេះ ចេញអោយឆ្ងាយពីទូលបង្គំទៅ។ ប៉ុន្ដែ សូមកុំអោយសំរេចតាមចិត្ដទូលបង្គំឡើយ គឺអោយសំរេចតាមព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះអង្គវិញ»។43ពេលនោះ មានទេវតា មួយរូបចុះពីស្ថានបរមសុខ មក អោយព្រះអង្គឃើញ ដើម្បីលើកទឹកចិត្ដព្រះអង្គ។44ព្រះយេស៊ូព្រួយអន្ទះអន្ទែងពន់ប្រមាណ ព្រះអង្គទូលអង្វរកាន់តែខ្លាំងឡើងៗ តំណក់ញើសរបស់ព្រះអង្គដូចជាតំណក់ឈាម ស្រក់ចុះដល់ដី។45កាលព្រះអង្គទូលអង្វររួចហើយ ទ្រង់ក្រោកឡើងត្រឡប់ទៅរកពួកសិស្ស ឃើញគេកំពុងដេកលក់ ដោយព្រួយចិត្ដ។46ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលទៅគេថា៖ «ហេតុអ្វីបានជាអ្នករាល់គ្នាដេកលក់ដូច្នេះ? ចូរក្រោកឡើងអធិស្ឋាន កុំអោយចាញ់ការល្បួង»។47នៅពេលព្រះអង្គកំពុងតែមានព្រះបន្ទូលនៅឡើយ ស្រាប់តែបណ្ដាជនមកដល់ នាំមុខដោយឈ្មោះយូដាស ជាសិស្ស មួយរូប ក្នុងក្រុមទាំងដប់ពីរ។ គាត់ចូលមកជិតព្រះយេស៊ូ ហើយថើបព្រះអង្គ។48ព្រះយេស៊ូមាន ព្រះបន្ទូលទៅគាត់ថា៖ «យូដាសអើយ! អ្នកធ្វើជាថើប ដើម្បីបញ្ជូនបុត្រមនុស្ស ឬអី?»។49ពួកអ្នកនៅជាមួយព្រះយេស៊ូ ឃើញហេតុការណ៍ដែលហៀបនឹងកើតឡើង ក៏ទូលសួរព្រះអង្គថា៖ «ព្រះអម្ចាស់! តើអោយយើង ខ្ញុំហូតដាវកាប់គេឬ?»។50សិស្សម្នាក់បានកាប់អ្នកបំរើរបស់លោកមហាបូជាចារ្យ មួយដាវ ដាច់ស្លឹកត្រចៀកស្ដំា។51ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលថា៖ «ប៉ុណ្ណឹងបានហើយ!»។ ព្រះអង្គក៏ពាល់ត្រចៀកបុរសនោះ ហើយប្រោសគាត់អោយបាន ជាដូចដើមវិញ។52បន្ទាប់មក ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលទៅពួកនាយកបូជាចារ្យ មេក្រុមរក្សាព្រះវិហារ និង ពួកព្រឹទ្ធាចារ្យ ដែលមកចាប់ព្រះអង្គនោះថា៖ «ខ្ញុំជាចោរព្រៃឬបានជាអស់លោកកាន់ដាវ កាន់ដំបងមកចាប់ខ្ញុំដូច្នេះ?។53ខ្ញុំនៅក្នុងព្រះវិហារ ជាមួយអស់លោកជារៀងរាល់ថ្ងៃ តែអស់លោកពុំបានចាប់ខ្ញុំទេ។ ឥឡូវនេះជាពេលរបស់អស់លោកហើយ គឺជាពេលដែលម្ចាស់នៃសេចក្ដីងងឹតបញ្ចេញអំណាច»។54ពួកគេចាប់ព្រះយេស៊ូ បណ្ដើរនាំចូលទៅក្នុងដំណាក់របស់លោកមហាបូជាចារ្យ ។ លោកពេត្រុសដើរតាម ព្រះអង្គពីចម្ងាយ។55គេបានដុតភ្លើងនៅកណ្ដាលទីលាន ហើយអង្គុយជុំវិញលោកពេត្រុសក៏អង្គុយនៅកណ្ដាលចំណោមពួកគេដែរ។56ស្ដ្រីបំរើម្នាក់ឃើញគាត់អង្គុយនៅមុខពន្លឺភ្លើង សំឡឹងមើលគាត់ហើយពោល៖ «ម្នាក់នេះជាបក្សពួករបស់យេស៊ូ!»។57លោកពេត្រុសប្រកែកថា៖ «ទេនាងអើយ! ខ្ញុំមិនដែលស្គាល់គាត់ទេ»។58មួយស្របក់ក្រោយមក មានម្នាក់ទៀតឃើញគាត់ ក៏ពោល៖«អ្នកឯងជាបក្សពួកគាត់ដែរ»។ លោកពេត្រុសឆ្លើយទៅអ្នកនោះថា៖ «ទេ! មិនមែនខ្ញុំទេ!»។59ប្រហែលមួយម៉ោងក្រោយមកមានម្នាក់ទៀតនិយាយបែបប្រាកដប្រជាថា៖ «អ្នកនេះពិតជាបក្សពួករបស់យេស៊ូមែន ព្រោះគាត់ជាអ្នកស្រុកកាលីឡេដូចគ្នា»។60លោកពេត្រុសឆ្លើយថា៖ «ខ្ញុំមិនដឹងជាអ្នកចង់និយាយអំពីរឿងអ្វីសោះ»។ គាត់កំពុងតែនិយាយនៅឡើយ ស្រាប់តែមាន់រងាវឡើង។61ព្រះអម្ចាស់បែរព្រះភ័ក្ដ្រទតមកលោកពេត្រុស។ លោកពេត្រុសក៏នឹកឃើញព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះអង្គថា៖ «យប់នេះ មុនមាន់រងាវ អ្នកនឹងបដិសេធបីដងថាមិនស្គាល់ខ្ញុំ»។62លោកពេត្រុសចាកចេញពីទីនោះហើយយំសោកយ៉ាងខ្លោចផ្សា។63ពួកអ្នកយាមព្រះយេស៊ូចំអកដាក់ព្រះអង្គ ហើយវាយតប់ព្រះអង្គផង។64គេយកក្រណាត់គ្របព្រះភ័ក្ដ្រព្រះអង្គ ហើយសួរថា៖ «ទាយមើល៍ អ្នកណាវាយឯង?»។65រួចគេជេរប្រមាថព្រះអង្គជាច្រើនថែមទៀតផង។66លុះព្រឹកឡើងពួកព្រឹទ្ធាចារ្យ របស់ប្រជាជនពួកនាយកបូជាចារ្យ និង ពួកអាចារ្យ ជួបជុំគ្នា បង្គាប់អោយគេនាំព្រះយេស៊ូចូលមកឈរនៅខាងមុខក្រុមប្រឹក្សាជាន់ខ្ពស់ របស់គេ។67ពួកគេសួរព្រះអង្គថា៖ «ប្រាប់យើងមកមើល៍ តើអ្នកជាព្រះគ្រិស្ដ ឬ?»។ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលឆ្លើយថា៖ «បើខ្ញុំប្រាប់អស់លោកក៏អស់លោកពុំជឿខ្ញុំ68ហើយបើខ្ញុំសួរអស់លោកវិញ ក៏អស់លោកមិនឆ្លើយនឹងខ្ញុំដែរ។69ប៉ុន្ដែ អំណើះតទៅ បុត្រមនុស្សនឹងអង្គុយ នៅខាងស្ដាំព្រះជាម្ចាស់ដ៏មានឫទ្ធានុភាព។70ពេលនោះ គេសួរព្រមគ្នាឡើងថា៖ «បើដូច្នេះ អ្នកជាព្រះបុត្រារបស់ព្រះជាម្ចាស់ឬ?»។ ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលតបថា៖ «អស់លោកមានប្រសាសន៍ត្រូវមែន គឺខ្ញុំនេះហើយ»។71គេក៏និយាយឡើងថា៖ «យើងមិនបាច់រកសាក្សីឯណាទៀតទេ ដ្បិតយើងបានឮពាក្យរបស់អ្នកនេះផ្ទាល់តែម្ដង!»។